Draagkrachtige bodem
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Een draagkrachtige bodem of ondergrond is de mate waarin de grond een constructie kan ondersteunen zonder significante verzakkingen of vervormingen te veroorzaken.
Omschrijving
De draagkracht van de bodem is essentieel bij bouwprojecten, omdat deze bepaalt of de ondergrond het gewicht van een bouwwerk kan dragen. Factoren zoals de aard, samenstelling en grondwaterstand beïnvloeden de draagkracht van de bodem. Om de draagkracht te bepalen en inzicht te krijgen in de bodemopbouw, worden vaak sonderingen en grondboringen uitgevoerd. Een sondering meet de weerstand die de grond biedt bij het indrukken van een kegelvormige punt (conus), wat informatie geeft over de vastheid en laagovergangen van de grond. Aanvullende metingen zoals kleefweerstand en waterspanning kunnen een nauwkeuriger beeld geven van de ondergrond. Als de bodem onvoldoende draagkrachtig is, kan dit leiden tot problemen zoals verzakkingen en scheurvorming in het bouwwerk, in het uiterste geval zelfs tot instorting. In zulke gevallen kan een fundering worden toegepast om de belasting over te brengen naar dieper gelegen draagkrachtige lagen.
Draagkracht verbeteren
Wanneer de aanwezige bodem onvoldoende draagkracht heeft voor de geplande constructie, zijn er technieken voor grondverbetering mogelijk. Dit kan bijvoorbeeld door middel van grondvervanging, waarbij niet-draagkrachtige grond wordt vervangen door steviger materiaal zoals zand. Andere methoden omvatten verticale drainage, het aanbrengen van zand- of grindpalen, geotextiel, of technieken zoals diepteverdichting en injectietechnieken.
Fundering op staal
Bij een voldoende draagkrachtige bodem en relatief lichte bouwwerken kan gekozen worden voor een fundering op staal. Dit betekent dat de muren of wanden direct op de draagkrachtige ondergrond rusten, eventueel met een verbrede voet. De term 'staal' in deze context verwijst naar de ondergrond of 'harde bodem', afkomstig uit Oudgermaans en Oudfrans.
Gebruikte bronnen: